Breimachine

Tot nu toe brei ik alles met de hand op twee naalden, maar daar gaat natuurlijk heel veel tijd inzitten. Dus zou een breimachine uitkomst en tijdbesparing bieden. Wel een handmatige natuurlijk geen electrische; PuurLana is immers een duurzame onderneming. Een klein half jaar geleden zag ik een breimachine op marktplaats te koop voor 35 euro. Ik dacht: daar kan ik mij geen buil aan vallen al zou het alleen maar om op te oefenen zijn. Het merk Empisal had ik wel gegoogled en leek wel ok. Ik moest ervoor naar Tilburg en dat kon ik mooi combineren met een bezoek aan het Textielmuseum. Het vroor dat het kraakte en er lag veel sneeuw, mijn 21 jaar oude auto wilde niet starten (is daarna ook naar de sloop gegaan zie blog Rugzakondernemer) dus ik nam de trein. De machine zou in een koffer zitten dus het zou wel lukken. In een oud rijtjeshuis werd ik opengedaan door een man van rond de 50 en ik betrad een donker eikenhouten woonkamer propvol poppen met gebreide kleertjes aan. Ik moest mee naar achteren en ja ik ben in die dingen dan toch een bangerd dus ik greep naar mijn mobiel. Helemaal ten onrechte natuurlijk (ik kijk teveel naar die horror films), 't was een schat van een man. De moeder van de man bleek een paar maanden ervoor te zijn overleden; de breimachine stond er nog alsof ze er zo weer achter plaats kon gaan nemen. De man had niets met breien en wist dus ook niet hoe hij werkte, wel dát hij werkte want daags voor haar overlijden had moeder er nog op gebreid. Het zag er een beetje roestig en oud uit en ik wist niet of de machine echt werkte, of alle onderdelen aanwezig waren, de beschrijving was in het Engels (lekker veel jargon!), ik noch de man wist er iets van en toch kocht ik hem. Maar om een heel andere reden. De machine had moeder in de jaren 60 uit Johannesburg naar Nederland gehaald. Hoe en waarom wist de man niet. In het boekje staat geschreven "24-12-1962 . This belongs to Y.K. Meader only" en een adres in Johannesburg. Is Y.J. Meader een vrouw? Moeder wellicht van een rijke schare kroost. Of juist een kind dat poppekleertjes breit? Heeft Y.J. Meader het als kerstcadeau gekregen? Wat wordt bedoeld met "only"? Is de machine met een boot naar Nederland gehaald? Nam iemand hem mee of met een vrachtboot? Had moeder connecties met Y.J. Meader? Hoeveel (poppen) kleertjes zijn erop gebreid. Oh ik was er meteen verliefd op. Ook de ijzeren koffer vond ik zo charmant, zo fifties. Helaas ook zwaar. Ik hoopte dat men in het Textielmuseum iets meer kon vertellen over de machine, maar helaas weet men alleen alles van electrische machines.
Thuis heb ik 5 dagen vertaald, geoefend en op internet gezocht maar het lukte me niet. Uiteindelijk nam ik hem mee naar meneer Holthuis in Aalten die ik ontmoette op een fair. Hij heeft hem voor 100 euro nagekeken, een schuimrubberen strip en wat naalden vervangen en een lange kam erbij gedaan zodat ik die 100 breinaalden echt kan gebruiken. En nu... nu werkt hij wel, maar kan ik er niet met mijn zelfgesponnen wol op breien. Maar ik doe hem toch niet weg hoor. Zo 'n verhaal erachter...

Wol verven

Het is lente, de balkondeuren kunnen open en dat betekent dat ik mijn zelfgesponnen wol weer kan verven. Er komen best veel gassen vrij, ook als je met planten verft, dus moeten de ramen en deuren zoveel mogelijk open. Gisteren was het mijn eerste verfdag in 2011. Voor het eerst heb ik met gemalen verfstoffen gewerkt, normaal doe ik dat met de hele plant of delen daarvan zoals boerenwormkruid, brandnetel, hopbellen, etc. die ik zelf kweek of langs de kant pluk. Maar Verfmolen de Kat maakt prachtige verfstoffen van veelal inheemse planten/zaden en die wilde ik toch ook eens proberen.

spaghetti in tomatensaus of wol in annattosoep

Gisteren voor het eerst met annatto geverfd. Annatto is een verfstof dat wordt gewonnen uit de zaden van de Orleaanboom/Urukuboom uit Amerika. Het werd al eeuwen door de Indianen gebruikt om voedsel en chocolade te kleuren.Tegenwoordig wordt het algemeen in de voedingsmiddelen industrie gebruikt om bijvoorbeeld kaas, tomatensoep e.d. een diepere tint te geven. Het is een prima kleurstof om wol oranje te kleuren. De wol heb ik eerst in aluin en wijnsteenzuur gebeitst. De gemalen annato heb ik opgelost in heet water en daarna gezeefd door een kaasdoek. In het verfwater heb ik de wol een uur laten sudderen. Het is altijd erg spannend om te zien welke kleur de wol uiteindelijk wordt, soms valt het tegen en is het een beetje grauw geworden maar nu is het echt prachtig geworden; ik ben heel blij met deze oranje wol met gouden gloed.

oranje wol met gouden gloed

Een andere nieuwe kleurstof die ik gisteren probeerde is henna rood. Al jaar en dag bekend van het haarkleurmiddel te koop bij de toko. Molen de Kat maalt ook henna en is heel fijn in gebruik. De wol heb ik eerst in de aluin en wijnsteenzuur gebeitst en de henna heb ik opgelost in heet water en door een kaasdoek gezeefd. De kleur lijkt op die van annatto maar is minder fel oranje meer zalmkleurig. De kleuren op de foto's komen nooit tot zijn recht. Maar ik word heel vrolijk als ik naar mijn zonnige wol kijk.

links annatto - rechts henna

Wildbreien in Artis

Gisteren ben ik met Marjan en Loes naar Artis geweest. Daar zijn objecten ingepakt met allerhande gebreide lappen. Lantaarnpalen, banken, beelden, trapleuningen en zelfs het grote Boedhabeeld in de Japanse tuin is voorzien van een gebreid omhulsel. Van te voren dacht ik dat het iets armoeiigs, rommeligs en rafeligs zou hebben, maar het is echt heel mooi! De lappen zijn op kleur, wolsoort en patroon bij elkaar gezocht en vakkundig aan elkaar en aan het object vastgezet. Ook paste de breisels heel goed bij het object. Daar is echt over nagedacht. Zo kreeg de Boeddhabeeld een mooie felroze jas en hoed, de saaie lantaarnpaal een gekleurde lappendeken om, het beeld van de brutale aap een gekke pet, de bank een lekkere rugleuning.     

Dit project is onderdeel van Wildbreien dat door Fancien Oomen is opgezet. Ik vind het een heel leuk en origineel project. Het is een soort gebreide graffiti. De openbare ruimte kan tijdelijk door iedereen vrij versierd worden in dit geval met gekleurde breisels. Ook op de versiering en verfraaiing van de openbare ruimte wordt bezuinigd, het is dus een goed burgerinitiatief om die tijdelijke versieringen en verfraaiing zelf aan te brengen. Dat is niet altijd een succes, maar in dit geval zeker wel. Het maakt de wereld iets kleuriger en fleuriger. Zie http://www.wildbreien.nl/ voor meer informatie, foto's en inspiratie.

 

Handwerkbeurs

Afgelopen zaterdag ben ik naar de Handwerkbeurs in Zwolle geweest met een spinvriendin/collega Sonja van Kleiendraad. Ik ga nooit naar dergelijke beurzen, mij te groot en te druk. Bovendien ookal neem je je voor niks te kopen, je komt toch altijdweer thuis met een tas vol spullen die je in een zwak moment toch hebt aangeschaft. Vaak word je ook aangespoord door je metgezel. Gelukkig was ik nu met iemand die ook niets kocht en alleen maar wilde kijken wat er zoal wordt aangeboden en voor welke prijs. Een soort concurrentenonderzoek en daar kwam ik dus ook hoofdzakelijk voor. Ik keek ook of het voor mij wellicht interessant zou zijn om er volgend jaar met PuurLana een kraam te huren. Het is nogal prijzig zeker 1000 euro. Je moet dus heel veel omzetten en het is nog niet zover dat PuurLana wol kan concurreren met Scheepjes wol.

Ik vond het wel erg leuk om er rond te struinen tussen al de handwerksters (99% vrouwen) en werd er ook hebberig van. Het liefst ging ik met trolleykoffers vol lapjes, borduurzijde, stramien, vilt, kraaltjes en knopen en natuurlijk wol naar huis. Maar ik weet dat het weer een boel onafgemaakte projecten oplevert. Er liggen nog halve patchwork dekens en onafgemaakte geborduurde tafelkleden genoeg. Ik moet mijn onderwerp afbakenen. Dus op naar de wol. Ik zag veel van hetzelfde: heel dunne "wol" (meestal is het zoiets als acryl) in felle gifkleurtjes om mee te kantbreien/kanthaken en dat is niet mijn ding. Ik hou van dat grove, rustieke werk. Gelukkig stond er Trikoo een heel leuke en lief bedrijf met mooie ecowol. Daar kocht ik een verfreceptenboekje. Ook de stand van Storm op Zolder vond ik er uit springen. Natuurlijk waren ook De Spinners aanwezig met verschillende soorten spinnewielen, waarop weer van die heel dunne wol werd gesponnen.
Ik kocht een paar ons natuurwol om te verven met planten en ik nam een abonnement op het blad Textiel Plus; een tijdschrift waarin textiel als kunstvorm wordt gepresenteerd. Niet echt toepasbaar maar meer als inspiratiebron. Ook nam ik een abo op de Verena, toepasbare breisels zal ik maar zeggen. Ik vond het erg druk maar de dame van Trikoo zei dat het vrijdag veel drukker was.
Na een uur of 4 hadden we het wel gezien. Ik ging nog even Zwolle in en Sonja ging naar huis. Ik denk niet dat ik er volgend jaar met PuurLana een stand huur tenzij ...