Rugzakondernemer: de nieuwe marskramer

De zaken gaan niet over rozen. Wellicht ben ik te pessimistisch, ik ben nog maar net gestart. Maar hoelang moet je jezelf een kans geven als ondernemer? Ik heb wel eens gehoord dat het niet onrealistisch is dat je de eerste vier jaar geen winst maakt en je dan toch nog geen slechte ondernemer bent. Bij het ondernemerschap hoort risico nemen en als dat verkeerd uitpakt... Ik heb er geen cijfers van, maar volgens mij wordt er onder ondernemers ook armoe geleden, niet alleen bij uitkeringontvangers. Maar een ondernemer kan het niet laten blijken, het zou de zaak kunnen schaden en dus houdt de ondernemer het hoofd omhoog en gaat maar door. Wel 50 uur per week werken maar er te weinig voor terug zien; het is stille armoe. Het is het optimisme en de hoop op betere tijden die een ondernemer voort jagen. Het is de creativiteit en de flexibiliteit die de ondernemer op de been houden. En dat is bij mij niet anders.

De auto is niet door de keuring gekomen. Het 21 jaar oude Golfje heeft me veel plezier gegeven zowel privé als voor de onderneming. In de onderzoeksfase en in de startfase heeft de auto mij op vele plaatsen en markten gebracht. Nu ga ik weer gebruik maken van het openbaar vervoer. Mijn spinnewiel kan op een steekwagen en de wol in mijn grote rugzak. Een moderne versie van de marskramer.

De Marskramer van Jeroen Bosch
bron: cubra.nl

Hobbymarkt Doorn

Zaterdag had ik eindelijk weer een marktdag. Het is erg moeilijk om op markten een plek te krijgen. In Amsterdam ga ik natuurlijk niet op de Dappermarkt staan, maar zou ik graag op de Noordermarkt, Nieuwmarkt of de Puremarkt een klein kraampje krijgen. Helaas willen meer mensen dat en dus sta ik op de wachtlijst. Over de Sunday at the parkmarkt bij de Westergas moet ik even denken: een kraam kost 90 euro. Daar moet ik mij dan een RSI-arm voor spinnen. Maar wie weet...

Op de site 'boerenmarkten en braderieën' staan bijna alle in Nederland georganiseerde markten. Maar zo via een korte aankondiging weet je nooit wat het precies is: hoe weet je of het een goede markt is voor jouw toko. Is het wel voor jouw doelgroep, heeft het veel kramen in de Dorpstraat of op het marktplein met lekker veel aanloop, of is het een verzameling van 5 kraampjes rond de muziektent of in een verenigingsgebouw. Dat is dus altijd een gokje. Doorn was van de laatste categorie: heb ik de dag met verlies van 22 euro moeten afsluiten. Ik heb 3 knotjes wol verkocht, en daar gaan de kraamhuur, benzinekosten, overheadkosten nog vanaf. Het gebouwtje lag helemaal niet in de loop, zo'n een beetje verscholen achter de kerk waar je met de auto niet kunt komen. Ik vond het ook niet goed aangekondigd. Maar ja, ik heb leuke mensen ontmoet die me ook over andere markten tippen.

Na Doorn reed ik langs het mooie kasteel in Amerongen en ging met het veer de Nederrijn over , naar Eck en Wiel waar ik tweedehands (of misschien wel derdehands) een grote kaardenmolen kocht bij heel aardige mensen. De vrouw spint nog wel, maar uitsluitend schone lontwol en daar weeft ze prachtige kleden van. Ik ben er helemaal blij mee. Nu gaat het kaarden een stuk sneller.

 Vanmorgen dus lekker mijn werkplaats opgeruimd en de kaardenmolen een plaats gegeven.



werkplaats met kaardenmolen op tafel

Wielen en klossen

Gelukkig, mijn spinnewiel is gemaakt. Dank je wel Sonja van Kleiendraad, ik ben blij dat ik het zelf niet hoefde te doen: de boormachine moest eraan te pas komen om het verbindingsleer te verwijderen. Het was weer gezellig in Smilde en natuurlijk moest ik blijven eten: met een lege maag mocht ik niet terug de weg op. Dus naast service ook een persoonlijke benadering.

Met het Drentse model konden ze ook niets, jammer dat wilde ik vooral als showmodel gebruiken; het heeft te kleine klossen om er echt mee te werken.

Ik heb ook mooie potloodgrijze Gotlandwol gekocht zodat ik aan het grote vest met sterren kan beginnen waarvoor ik een opdracht heb, de andere grijze was op. Gotlandwol is lekker zacht, dat maakt het draagcomfort alleen maar fijner.

Louet S10

Met mijn tweede wiel, ook een Louet S10 ben ik erg blij. Ik moet het nog wel een likje lak geven, maar het loopt goed. Eigenlijk best lekker zo'n tweede wiel; op het ene heb ik nu Kerry Hillwol zitten en op het andere Alpaca. Alpaca is moeilijker en smeriger te spinnen dus na een paar uur wil ik even iets anders. Bovendien heb ik nu zes klossen, ik wil eens kijken of ik drie of vier gesponnen draden kan twijnen en daar heb je natuurlijk meer klossen nodig. Nieuw kun je die wel kopen, maar tweedehands is er moeilijker aan te komen: er zit altijd een spinnewiel aan vast.

Gisteren met dat heerlijke herfstweer buiten bij de vuurkorf zitten spinnen, een beetje een Ot en Sienplaatje. Helaas had ik geen camera bij de hand.

Knalpang

Gisteren ben ik naar de Kreadoe Hobbybeurs in Utrecht geweest. Niet alleen om inkopen te doen, maar vooral om te kijken naar collega's. En om te onderzoeken of het iets is voor PuurLana om daar met een kraam te staan.

Twee grote hallen voor de huisvlijtige vrouw. Vrouw inderdaad want ik schat dat er 99 procent vrouwen aanwezig waren. Je krijgt meteen een inschatting waar de nijvere uurtjes aan besteed worden: kaarten maken met stip op nummer een, scrappen op nummer twee en sieraden maken op drie. Het was duidelijk: veel van hetzelfde. Er waren een paar stands met stempels, boeken, naai- en breimachines; een paar kramen waar je kon leren bloemschikken, poppen maken of inpakken. En slechts drie kramen met wol. En daar was het me natuurlijk om te doen. Er was een workshop vilten dat ik erg leuk vond, jammer dat ik me daar niet voor had aangemeld. Ik kocht er een paar breipennen, een haaknaald, een boek met alle haaksteken en wat mooie Merinowol om te spinnen.

Thuis wilde ik natuurlijk meteen met de Merino beginnen, maar eerst moest ik nog twee klossen twijnen – dat is twee draden gesponnen wol om elkaar heen winden om een draad te krijgen. Ik had me genesteld in mijn werkplaats (een grote blokhut in de tuin) met een luisterboek (De Vliegeraar van Khaled Hoesseini) aan en de kachel op de hoogste stand want de harde wind gierde om mijn blokhut. Ik trapte op de plank van mijn spinnewiel en toen … knalpang. Ik wist niet wat er aan de hand was; met die storm en heftige regenval dacht ik dat er iets in de tuin gebeurde, maar al snel bleek dat ik niet meer kon trappen terwijl het wiel nog draaide. Ervaren spinners weten nu direct wat er gebeurde: de verbinding tussen trapper en wiel was afgebroken. Ik huilde als een klein kind van wie speelgoed is afgepakt. Niet alleen omdat ik nu niet die lekkere Merino kon spinnen maar ook omdat ik zaterdag de 20ste een stand heb op een hobbybeurs. Het zou een ramp betekenen als ik niet meer kon spinnen, wat moest ik dan verkopen? Ik keek in mijn voorraadkast en daar zag ik dat ik te weinig voorraad had. Ik heb me de laatste tijd teveel met het opzetten en de organisatie van mijn bedrijfje bezig gehouden. Ik moest dus "productie maken". Nu had ik van mijn schoonmoeder een oud spinnewiel gekregen, een Drents modelletje met van die gedraaide pootjes, zo'n nostalgisch wiel. Ik had er al eens op geprobeerd maar ik kreeg het wiel niet rond getrapt. En ook nu weer niet. Ergernis alom. Maar ook onzekerheid: is deze onderneming wel levenskrachtig en ben ik er wel de juiste persoon voor, liet ik me niet te snel uit de weg slaan bij een kleine tegenslag - ik zou toch wel meer, grotere tegenslagen te verwerken krijgen, kon ik die wel aan.



Drents model



Het was duidelijk: er moest een reserve spinnewiel komen. Al een paar weken geleden had ik zitten staren naar een tweedehandsje op de site van Kleiendraad, een spin- en wolbedrijf waar ik spinles heb gekregen en mijn spinnewiel en aanverwante artikelen heb gekocht. Ik belde de eigenaresse op en vertelde van de knalpang. Zij zei meteen wat er scheelde en wist me te kalmeren: het is het eerste element dat stuk gaat bij zo'n spinnewiel. Je kunt het onderdeel bestellen en gemakkelijk zelf bevestigen. Maar ik daar wilde natuurlijk niet op wachten met de kans dat ik dat ding toch niet gemakkelijk zelf kan bevestigen. Bovendien wilde ik het Drenths modelletje laten testen (ligt het aan mij of aan de Drenth) in zijn natuurlijke habitas in Smilde (Drenthe). Vandaag kan ik, ondanks de herfstdrukte, al komen. Kijk dat zijn ondernemers die goede service verlenen en daar kan ik als Randstad-er zo blij mee zijn!

Identiteit

Gisteren een hele middag naar een workshop 'Hoe verkoop ik mijn creatieve product?' geweest. Opkomst was groot: 70 mensen die werkzaam zijn in de creatieve sector. Ik dacht dat ik daar met mijn wolbedrijfje puurlana.nl ook wel toe hoorde. Maar bij de kennismaking wist ik niet waar ik mij bij moest scharen. Er waren kunstenaars, webdesigners, musici, reclamemensen, ontwerpers, architecten, etc. Ik heb mij maar bij de ontwerpers aangemeld, uiteindelijk ontwerp ik wollen accessoires.
Er werden 4 lezingen gehouden door verschillende creatieve ondernemers die ons tips, 'bouwstenen voor succes' mee gaven. Daarna werden we in groepjes verdeeld voor de workshop. Ik hou niet zo van die doe workshops, ik ben meer van de lezingen, maar het is toch altijd weer nuttig om jezelf en je bedrijf voor te stellen omdat je dan duidelijk onder woorden moet brengen wie je bent en waar je mee bezig bent. Ik bedoel dat wat je doet zit vaak in je hoofd en jij weet zelf wel waar je mee bezig bent, maar leg het maar eens duidelijk uit. Het bleek dat veel mensen daar toch moeite mee hadden, ook al waren ze jaren bezig. De tips voor mij: focussen op je doel, allert zijn op nieuwe mogelijkheden, wees zichtbaar en onderscheid je van anderen maar vooral plannen. Het is nu 12:23 en volgens mijn planning had ikal een half uur geleden dit online moeten hebben en moeten gaan spinnen dus....

Bloggen

Gisterenavond heb ik een workshop Internetmarketing gevolgd bij het Ondernemershuis. Ik wilde wel eens weten hoe ik mensen naar mijn website http://www.puurlana.nl/ kan lokken: hoe bereik ik mensen die op Internet browsen, hoe prikkel ik ze om mijn website te bezoeken, hoe laat ik ze kennis maken met mijn mooie product. (En natuurlijk: hoe spoor ik ze aan om dat mooie product te kopen.)

Welnu bloggen is een van de strategieën. En dat bevalt mij wel omdat ik het schrijven mis sinds ik geen eindredacteur voor LOVA meer ben. Dat heb ik opgegeven om mij volledig aan PuurLana te wijden. Ik lees wel bloggen van anderen maar om nou mijn kattebelletjes daar aan toe te voegen.... Nu heb ik een duidelijk onderwerp en een duidelijk doel. Ik zal hier regelmatig het wel en wee van een startende ondernemer beschrijven, ik zal de ontwikkeling van een (wild) plan naar een (goed) lopend bedrijf uitwerken en ik zal de groei van mijn ambachtelijke en ecologische wol-onderneming met jullie delen.