Activa en vlottende activa

Tja april doet wat hij wil... en de belastingen ook. Iedereen moet voor 1 april de inkomstenbelasting invullen, dat doe ik al vanaf mijn zestiende zelf. Maar nu met een eigen onderneming is dat wat ingewikkelder. Dus heb ik nu ook een accountant. Ik vond er een die al dertig jaar in het vak zit en "gespecialiceerd" is in kleine ondernemers in het creatieve vak. Hij nam mijn hele papierhandel mee en leverde keurig op tijd de aanvraag in bij de belastingen. Zowel voor mij als mijn fiscale partner. Hij gebruikt zijn eigen software maar daar zag ik geen bezwaar in. Maar daar dacht de Belastingdienst anders over. Omdat mijn wolhandel nog in de opstartfase zit en ik er nog niet van kan rondkomen, heb ik een baan erbij. Daar heb ik loon uit dat meer is dan winst uit de onderneming; daar heb ik nu meer in geinvesteerd dan ik er aan verdiende. Volgens mijn accountant is dan de winst uit de onderneming 'bijverdienste' en mijn loon 'hoofdverdienste' en word ik als particulier aangeslagen. Het verlies dat mijn onderneming leed trok hij van mijn loon af. Het klinkt mij erg logisch in de oren..
Echter niet in de oren van de Belastingdienst. Ik moest en zou apart als ondernemer een winst- en verlies rekening invullen en mijn fiscaal partner een eigen inkomstenbelastingformulier. Mijn accountant vindt het onzinnig. Ik vroeg aan de helpdesk van de Belastingen of het mogelijk was dat iemand van de Belastingen mij kon helpen: ik wil het goed doen maar ik kan het niet. De meneer van de Belastingtelefoon zei rustig dat ik dan nog maar een andere accountant moest nemen, als ondernemer is er geen hulp. Tja als ik vette winst zou maken, zou me die paar honderd euro niet veel kunnen schelen.
Ik heb er een dag zelf opgezeten maar in plaats van verlies door de investeringen kwam ik telkens op winst uit (de wens van de gedachte of zoiets). Iets in de balans met de activa en de vlottende activa en de ...( nog meer boekhoudjargon) zat niet goed. Toen toch maar mijn accountant gebeld en het uitgelegd dat ik toch aan de wil van de Belasting moet voldoen en dat hij dus toch nog maar een keer mijn inkomstenbelastingformulier apart van die van mijn fiscaal partner moet invullen.
Volgens de Belastingdienst heb ik nu wel een boete wegens te laat indienen brrrrrrr
(Hoeveel blogs zouden er in deze dagen over de Belastingdienst gaan?)

Breimachine

Tot nu toe brei ik alles met de hand op twee naalden, maar daar gaat natuurlijk heel veel tijd inzitten. Dus zou een breimachine uitkomst en tijdbesparing bieden. Wel een handmatige natuurlijk geen electrische; PuurLana is immers een duurzame onderneming. Een klein half jaar geleden zag ik een breimachine op marktplaats te koop voor 35 euro. Ik dacht: daar kan ik mij geen buil aan vallen al zou het alleen maar om op te oefenen zijn. Het merk Empisal had ik wel gegoogled en leek wel ok. Ik moest ervoor naar Tilburg en dat kon ik mooi combineren met een bezoek aan het Textielmuseum. Het vroor dat het kraakte en er lag veel sneeuw, mijn 21 jaar oude auto wilde niet starten (is daarna ook naar de sloop gegaan zie blog Rugzakondernemer) dus ik nam de trein. De machine zou in een koffer zitten dus het zou wel lukken. In een oud rijtjeshuis werd ik opengedaan door een man van rond de 50 en ik betrad een donker eikenhouten woonkamer propvol poppen met gebreide kleertjes aan. Ik moest mee naar achteren en ja ik ben in die dingen dan toch een bangerd dus ik greep naar mijn mobiel. Helemaal ten onrechte natuurlijk (ik kijk teveel naar die horror films), 't was een schat van een man. De moeder van de man bleek een paar maanden ervoor te zijn overleden; de breimachine stond er nog alsof ze er zo weer achter plaats kon gaan nemen. De man had niets met breien en wist dus ook niet hoe hij werkte, wel dát hij werkte want daags voor haar overlijden had moeder er nog op gebreid. Het zag er een beetje roestig en oud uit en ik wist niet of de machine echt werkte, of alle onderdelen aanwezig waren, de beschrijving was in het Engels (lekker veel jargon!), ik noch de man wist er iets van en toch kocht ik hem. Maar om een heel andere reden. De machine had moeder in de jaren 60 uit Johannesburg naar Nederland gehaald. Hoe en waarom wist de man niet. In het boekje staat geschreven "24-12-1962 . This belongs to Y.K. Meader only" en een adres in Johannesburg. Is Y.J. Meader een vrouw? Moeder wellicht van een rijke schare kroost. Of juist een kind dat poppekleertjes breit? Heeft Y.J. Meader het als kerstcadeau gekregen? Wat wordt bedoeld met "only"? Is de machine met een boot naar Nederland gehaald? Nam iemand hem mee of met een vrachtboot? Had moeder connecties met Y.J. Meader? Hoeveel (poppen) kleertjes zijn erop gebreid. Oh ik was er meteen verliefd op. Ook de ijzeren koffer vond ik zo charmant, zo fifties. Helaas ook zwaar. Ik hoopte dat men in het Textielmuseum iets meer kon vertellen over de machine, maar helaas weet men alleen alles van electrische machines.
Thuis heb ik 5 dagen vertaald, geoefend en op internet gezocht maar het lukte me niet. Uiteindelijk nam ik hem mee naar meneer Holthuis in Aalten die ik ontmoette op een fair. Hij heeft hem voor 100 euro nagekeken, een schuimrubberen strip en wat naalden vervangen en een lange kam erbij gedaan zodat ik die 100 breinaalden echt kan gebruiken. En nu... nu werkt hij wel, maar kan ik er niet met mijn zelfgesponnen wol op breien. Maar ik doe hem toch niet weg hoor. Zo 'n verhaal erachter...

Wol verven

Het is lente, de balkondeuren kunnen open en dat betekent dat ik mijn zelfgesponnen wol weer kan verven. Er komen best veel gassen vrij, ook als je met planten verft, dus moeten de ramen en deuren zoveel mogelijk open. Gisteren was het mijn eerste verfdag in 2011. Voor het eerst heb ik met gemalen verfstoffen gewerkt, normaal doe ik dat met de hele plant of delen daarvan zoals boerenwormkruid, brandnetel, hopbellen, etc. die ik zelf kweek of langs de kant pluk. Maar Verfmolen de Kat maakt prachtige verfstoffen van veelal inheemse planten/zaden en die wilde ik toch ook eens proberen.

spaghetti in tomatensaus of wol in annattosoep

Gisteren voor het eerst met annatto geverfd. Annatto is een verfstof dat wordt gewonnen uit de zaden van de Orleaanboom/Urukuboom uit Amerika. Het werd al eeuwen door de Indianen gebruikt om voedsel en chocolade te kleuren.Tegenwoordig wordt het algemeen in de voedingsmiddelen industrie gebruikt om bijvoorbeeld kaas, tomatensoep e.d. een diepere tint te geven. Het is een prima kleurstof om wol oranje te kleuren. De wol heb ik eerst in aluin en wijnsteenzuur gebeitst. De gemalen annato heb ik opgelost in heet water en daarna gezeefd door een kaasdoek. In het verfwater heb ik de wol een uur laten sudderen. Het is altijd erg spannend om te zien welke kleur de wol uiteindelijk wordt, soms valt het tegen en is het een beetje grauw geworden maar nu is het echt prachtig geworden; ik ben heel blij met deze oranje wol met gouden gloed.

oranje wol met gouden gloed

Een andere nieuwe kleurstof die ik gisteren probeerde is henna rood. Al jaar en dag bekend van het haarkleurmiddel te koop bij de toko. Molen de Kat maalt ook henna en is heel fijn in gebruik. De wol heb ik eerst in de aluin en wijnsteenzuur gebeitst en de henna heb ik opgelost in heet water en door een kaasdoek gezeefd. De kleur lijkt op die van annatto maar is minder fel oranje meer zalmkleurig. De kleuren op de foto's komen nooit tot zijn recht. Maar ik word heel vrolijk als ik naar mijn zonnige wol kijk.

links annatto - rechts henna

Wildbreien in Artis

Gisteren ben ik met Marjan en Loes naar Artis geweest. Daar zijn objecten ingepakt met allerhande gebreide lappen. Lantaarnpalen, banken, beelden, trapleuningen en zelfs het grote Boedhabeeld in de Japanse tuin is voorzien van een gebreid omhulsel. Van te voren dacht ik dat het iets armoeiigs, rommeligs en rafeligs zou hebben, maar het is echt heel mooi! De lappen zijn op kleur, wolsoort en patroon bij elkaar gezocht en vakkundig aan elkaar en aan het object vastgezet. Ook paste de breisels heel goed bij het object. Daar is echt over nagedacht. Zo kreeg de Boeddhabeeld een mooie felroze jas en hoed, de saaie lantaarnpaal een gekleurde lappendeken om, het beeld van de brutale aap een gekke pet, de bank een lekkere rugleuning.     

Dit project is onderdeel van Wildbreien dat door Fancien Oomen is opgezet. Ik vind het een heel leuk en origineel project. Het is een soort gebreide graffiti. De openbare ruimte kan tijdelijk door iedereen vrij versierd worden in dit geval met gekleurde breisels. Ook op de versiering en verfraaiing van de openbare ruimte wordt bezuinigd, het is dus een goed burgerinitiatief om die tijdelijke versieringen en verfraaiing zelf aan te brengen. Dat is niet altijd een succes, maar in dit geval zeker wel. Het maakt de wereld iets kleuriger en fleuriger. Zie http://www.wildbreien.nl/ voor meer informatie, foto's en inspiratie.

 

Handwerkbeurs

Afgelopen zaterdag ben ik naar de Handwerkbeurs in Zwolle geweest met een spinvriendin/collega Sonja van Kleiendraad. Ik ga nooit naar dergelijke beurzen, mij te groot en te druk. Bovendien ookal neem je je voor niks te kopen, je komt toch altijdweer thuis met een tas vol spullen die je in een zwak moment toch hebt aangeschaft. Vaak word je ook aangespoord door je metgezel. Gelukkig was ik nu met iemand die ook niets kocht en alleen maar wilde kijken wat er zoal wordt aangeboden en voor welke prijs. Een soort concurrentenonderzoek en daar kwam ik dus ook hoofdzakelijk voor. Ik keek ook of het voor mij wellicht interessant zou zijn om er volgend jaar met PuurLana een kraam te huren. Het is nogal prijzig zeker 1000 euro. Je moet dus heel veel omzetten en het is nog niet zover dat PuurLana wol kan concurreren met Scheepjes wol.

Ik vond het wel erg leuk om er rond te struinen tussen al de handwerksters (99% vrouwen) en werd er ook hebberig van. Het liefst ging ik met trolleykoffers vol lapjes, borduurzijde, stramien, vilt, kraaltjes en knopen en natuurlijk wol naar huis. Maar ik weet dat het weer een boel onafgemaakte projecten oplevert. Er liggen nog halve patchwork dekens en onafgemaakte geborduurde tafelkleden genoeg. Ik moet mijn onderwerp afbakenen. Dus op naar de wol. Ik zag veel van hetzelfde: heel dunne "wol" (meestal is het zoiets als acryl) in felle gifkleurtjes om mee te kantbreien/kanthaken en dat is niet mijn ding. Ik hou van dat grove, rustieke werk. Gelukkig stond er Trikoo een heel leuke en lief bedrijf met mooie ecowol. Daar kocht ik een verfreceptenboekje. Ook de stand van Storm op Zolder vond ik er uit springen. Natuurlijk waren ook De Spinners aanwezig met verschillende soorten spinnewielen, waarop weer van die heel dunne wol werd gesponnen.
Ik kocht een paar ons natuurwol om te verven met planten en ik nam een abonnement op het blad Textiel Plus; een tijdschrift waarin textiel als kunstvorm wordt gepresenteerd. Niet echt toepasbaar maar meer als inspiratiebron. Ook nam ik een abo op de Verena, toepasbare breisels zal ik maar zeggen. Ik vond het erg druk maar de dame van Trikoo zei dat het vrijdag veel drukker was.
Na een uur of 4 hadden we het wel gezien. Ik ging nog even Zwolle in en Sonja ging naar huis. Ik denk niet dat ik er volgend jaar met PuurLana een stand huur tenzij ...

Handwerkjuf

Als kind wilde ik graag juf worden, als puber werd dat specifieker: handwerkjuf. Maar hoe meer scholen ik bezocht - nijverheidsschool, havo, vwo - des te verder raakte ik van dat onderwijzend pad af. Uiteindelijk werd ik cultureel antropologe en ging mijn carriere een heel andere kant uit. Wel bleef ik altijd handwerken en volgde ik verschillende cursussen in allerlei handwerkvormen. Echter zo rond mijn vijfenveertigste tijdens mijn midlifecrisis waarin ik stuk liep op mijn werk en mij begon af te vragen wat ik nou eigenlijk het liefste deed, kwam dat handwerkjuf-idee weer naar boven. Maar een fulltime vierjarige opleiding kon ik niet bekostigen. Duidelijk werd dat ik wel iets met dat handwerken wilde en niet alleen als hobby in mijn vrije tijd. Dus ben ik een bedrijfje in ecologisch gefabriceerde wol begonnen en zo kan ik nu ook lesgeven in spinnen, breien, haken, wolverven en ander handwerken... ben ik toch een handwerkjuf geworden.

de spinles

Vooral de spin-lessen worden goed bezocht. de deelnemers en deelneemsters hebben allemaal hun eigen motief... de een heeft nog een spinnewiel staan, of er net een geerfd, een ander heeft wel schapen maar kan niet spinnen, weer een ander breit veel en wil nu ook eigen breigaren spinnen; een theatermaakster gaat een theaterproductie maken met als thema schapen, iemand wil emigreren en daar iets met wol doen ... en zo zijn er vele redenen om les te nemen.

Iedereen kan na afloop van de les spinnen en gaat naar huis met de eerste zelf gesponnen draad en een vlies wol om thuis te oefenen. Als reactie ontvang ik enthousiaste bedankmails met foto's van breisels van hun eerste gesponnen draad. ze vonden het een fijne, leuke en informatieve les en degene die nog geen spinnewiel hadden, kochten er snel een. Als een echte juf heb ik mijn leerlingen de liefde voor mijn vak bijgebracht. 

Info: http://www.puurlana.nl/nl/workshops/woltips/



de eerste zelfgesponnen wol gaat mee naar huis



om er een lekkere warme sjaal van te breien

of zo'n leuk klein tasje

Opdrachten

 Er zijn leuke en minder geslaagde opdrachten. In oktober kreeg ik de opdracht een reuze trui te maken voor een grote man met een imposante buikomvang. Nadat ik de maten had genomen en mooie wol had gesponnen van het Hollands Bonteschaap ging ik aan de slag. Maar het werd groter en groter en ik moest steeds meer wol bij spinnen. Op het laatst was de trui zo groot en zo zwaar dat ik er eigenlijk geen zin meer in had, ook omdat het niet meer aan mijn kwaliteitseisen voldeed. Toen ik een model vroeg de trui aan te trekken, keurde ik het af en gaf de opdracht terug. Maanden werk voor niets? Nee, ik heb een lekker woonkussen van gemaakt. In december kreeg ik een erg leuke opdracht: wol spinnen voor een kostuum voor een operapersonage in opdracht van een kostuumontwerpster van een barok operagezelschap in Amsterdam. Ik kreeg er een tekening en voorbeeld bij. Er was haast bij want het kostuum zou in Polen gebreid moeten worden. 7 kilo dikke wol die niet zomaar op een gewoon spinnewiel te spinnen is. Ik heb toen een techniek gevonden om toch aan de vraag te voldoen.  (Dat ga ik niet verklappen natuurlijk.) De opdrachtgeefster was er uitermate tevreden over. Ook zou er kleur in het kostuum moeten komen. Natuurlijk kon ik een strengen wol verven maar ik wilde iets creatievers iets waarmee je vlekken van kleur zou kunnen maken en die achteraf op het gebreide kostuum kon worden aangebracht zodat je een speels effect krijgt. Daarvoor heb ik ook een eigen techniek uitgevonden (vertel ik natuurlijk ook niet) en dat is geslaagd. Op het voorbeeld heb ik de verf in strepen aan gebracht maar het kan dus ook in vlekken. Helaas kreeg ik niet de opdracht om het kostuum te breien.