
Er zijn leuke en minder geslaagde opdrachten. In oktober kreeg ik de opdracht een reuze trui te maken voor een grote man met een imposante buikomvang. Nadat ik de maten had genomen en mooie wol had gesponnen van het Hollands Bonteschaap ging ik aan de slag. Maar het werd groter en groter en ik moest steeds meer wol bij spinnen. Op het laatst was de trui zo groot en zo zwaar dat ik er eigenlijk geen zin meer in had, ook omdat het niet meer aan mijn kwaliteitseisen voldeed. Toen ik een model vroeg de trui aan te trekken, keurde ik het af en gaf de opdracht terug.
Maanden werk voor niets? Nee, ik heb een lekker woonkussen van gemaakt.

In december kreeg ik een erg leuke opdracht: wol spinnen voor een kostuum voor een operapersonage in opdracht van een kostuumontwerpster van een barok operagezelschap in Amsterdam. Ik kreeg er een tekening en voorbeeld bij. Er was haast bij want het kostuum zou in Polen gebreid moeten worden. 7 kilo dikke wol die niet zomaar op een gewoon spinnewiel te spinnen is. Ik heb toen een techniek gevonden om toch aan de vraag te voldoen. (Dat ga ik niet verklappen natuurlijk.) De opdrachtgeefster was er uitermate tevreden over. Ook zou er kleur in het kostuum moeten komen. Natuurlijk kon ik een strengen wol verven maar ik wilde iets creatievers iets waarmee je vlekken van kleur zou kunnen maken en die achteraf op het gebreide kostuum kon worden aangebracht zodat je een speels effect krijgt. Daarvoor heb ik ook een eigen techniek uitgevonden (vertel ik natuurlijk ook niet) en dat is geslaagd. Op het voorbeeld heb ik de verf in strepen aan gebracht maar het kan dus ook in vlekken. Helaas kreeg ik niet de opdracht om het kostuum te breien.
Het leven is één leerproces!
BeantwoordenVerwijderenLekker cliché, maar het levert altijd weer nieuwe inzichten en ideetjes op.
Nu op naar de handwerkbeurs, even snuffelen aan andermans werk en materialen.